Ostaszewski Henryk Kazimierz (1892–1957), prawnik, starosta łęczycki i kaliski, wojewoda białostocki. Ur. 20 V we Lwowie, był synem Stanisława i Henryki. Ukończył gimnazjum we Lwowie, a następnie Wydział Prawno-Polityczny Uniw. Lwow. Studiował również w Wiedniu. Jako student należał do grup samokształceniowych. W czasie pierwszej wojny światowej brał udział w akcji pomocy dla uchodźców polskich w Wiedniu, organizowanej przez bpa Władysława Bandurskiego. W r. 1919 rozpoczął pracę jako referent starostwa w Kaliszu. Przeniesiony do Piotrkowa w r. 1922, został tam zastępcą starosty. W r. 1924 powrócił do Kalisza na stanowisko równorzędne. W r. 1927 mianowano go starostą w Łęczycy i po pięciu latach, w r. 1932 przeniesiono do Kalisza ponownie, również jako starostę. Był tam prezesem różnych organizacji, m. in. Zarządu Powiatowego Związku Strzeleckiego. W dn. 9 IX 1937 premier i minister spraw wewnętrznych gen. Felicjan Sławoj-Składkowski powierzył O-emu pełnienie obowiązków wojewody białostockiego po Stefanie Kirtiklisie. W województwie białostockim, o zdecydowanej przewadze rolnictwa w strukturze gospodarczej, na pierwszy plan wysunęły się w działalności O-ego sprawy z tą gałęzią gospodarki związane, przede wszystkim walka z pryszczycą. Zajmował się również regulacją gospodarki wodnej (regulacja Nurca) i rybackiej (podział Biebrzy na obwody rybackie). Powołał Targowiskowe Komisje Nadzorcze w Grodnie i Jedwabnem. Rozciągnął w grudniu 1937 na województwo białostockie rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych o uznaniu Niezależnej Socjalistycznej Partii Pracy (NSPP) za «organizację nielegalną».

W dn. 22 XII 1937 Rada Ministrów przyjęła wniosek F. S. Składkowskiego o mianowanie O-ego wojewodą białostockim, formalną nominację prezydent RP Ignacy Mościcki podpisał 7 I 1938. W ramach podjętej od początku urzędowania akcji zwalczania pryszczycy O. w styczniu 1938 rozszerzył rejon zagrożonego pasa do pięciu pogranicznych powiatów (wstrzymanie ruchu granicznego i handlu domokrążnego zwierzętami racicowymi). Dużą uwagę zwracał na stan gospodarki rolnej i handlu produktami rolnymi w Białostockiem, jak m. in. kształtowanie się cen artykułów rolnych, sprawy porządku sanitarnego składów mąki i kaszy, nadzór rynku mięsnego. W dn. 4 XI 1938 ogłosił 4-letni plan radiofonizacji okręgu szkolnego białostockiego, w związku z tym, że tylko 18% szkół powszechnych w województwie miało odbiorniki radiowe, podkreślając, że w specjalnych warunkach kulturalnych i politycznych województwa, zwłaszcza w części wschodniej, konieczne jest «zapewnienie kulturze polskiej stałego oddziaływania na miejscową ludność». W dn. 26 IV 1939 O. wystosował do Min. Spraw Wewnętrznych sprawozdanie dotyczące umocnienia polskiego stanu posiadania w woj. białostockim, przekazując najważniejsze dane o sytuacji narodowościowej, zwłaszcza o stanowisku mniejszości niemieckiej i białoruskiej, i przedstawiając propozycje na temat polityki władz polskich wobec tych mniejszości w Białostockiem. W dn. 6 IX 1939 O. wydał zarządzenie o rozpoczęciu częściowej ewakuacji urzędów i instytucji państwowych z Białegostoku. W dn. 10 IX 1939, wobec pogarszającej się sytuacji na froncie, wydał dalsze zarządzenia ewakuacyjne i w nocy z 10 na 11 IX opuścił Białystok. Przedostał się później do Francji. Pracował w «La Relève» w Grenoble. Zmarł tamże 25 III 1957 i pochowany został na cmentarzu Św. Rocha. Odznaczony był Orderem Polonia Restituta V kl. i Złotym Krzyżem Zasługi.

Z małżeństwa z Amelią Haake (1924–1964) dzieci nie pozostawił.

Łoza, Czy wiesz, kto to jest?, s. 542; – Kosztyła Z., Wrzesień 1939 na Białostocczyźnie, Białystok 1967 s. 11 i n., 177–8; Kowalczyk J., Oświata w Białymstoku w latach 1919–1939, w: Studia i materiały do dziejów miasta Białegostoku, Białystok 1968 I 359; Pawluczuk W., Sekta grzybowska – doktryna i ideologia, „Roczn. Białostocki” T. 9: 1968–9 [druk.] 1970 s. 318; „Monitor Pol.” 1937 nr 207, 1938 nr 4; Składkowski [F.] S., Nie ostatnie słowo oskarżonego, Londyn 1964; Rocznik Polityczny i Gospodarczy 1937, s. 88; – „Białostocki Dzien. Wojewódzki” 1937 nr 24, 26, 28–9, 1938 nr 1–3, 5–6, 10–11, 16–17, 20–5, 1939 nr 1, 3–5, 8, 10–13, 15; „Dzien. Białostocki” R. 19: 1937 nr 250 (fot.), 253, 254 (życiorys), 258, 264, 278, 316, 321, 323, 324, 331, 347, 351, 352; „Gaz. Administracji” 1938 nr 23–4 s. 1515, 1939 nr 7–8 s. 509, nr 11; – AAN: Prezydium Rady Ministrów (PRM), Protokoły Posiedzeń t. 87 k. 515; – Informacje rodziny.

Andrzej Piber